ΚΛΑΔΟΣ VIDEOGAMES: ΠΡΟΣΩ ΟΛΟΤΑΧΩΣ!

Οι πόλεμοι που κατά καιρούς βασάνισαν (και συνεχίζουν να βασανίζουν) την ανθρωπότητα έχουν οικονομική βάση. Ακόμα κι αν υποκινήθηκαν από μεγαλομανείς ηγέτες,, η υποστήριξη που έτυχαν στηρίχθηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό στα πιθανά οικονομικά οφέλη που θα κόμιζε ο νικητής. Στις παγκοσμιοποιημένες μέρες που διανύουμε, μπορεί τα πεδία μάχης να είναι πολλές φορές διαφορετικά αλλά η ουσία παραμένει ίδια: ο οικονομικός έλεγχος. Ιδιαίτερα για τις (θεωρητικά) προηγμένες χώρες, οι οποίες κρατούν στα χέρια τους τις τύχες των υπολοίπων, οι μάχες λαμβάνουν χώρα μέσα σε πολυτελή γραφεία πολυεθνικών εταιρειών και σε χρηματιστήρια, με τον εκάστοτε αγοραστικό κλάδο να αποτελεί από μόνος του ένα ξεχωριστό τερέν συγκρούσεων.
Η αρχή έγινε κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ’50, όταν η τηλεόραση έκανε την παρθενική της εμφάνιση στα σαλόνια των αμερικανικών νοικοκυριών, εκτοπίζοντας το, μέχρι τότε κυρίαρχο, ραδιόφωνο και αποτραβώντας το κοινό από τον κινηματογράφο. Με τις εμπορικές δυνατότητες του νέου μέσου να φαντάζουν απεριόριστες, ο κλάδος γνώριζε συνεχώς οικονομική ανάπτυξη που όπως ήταν αναμενόμενο πυροδότησε και συχνές τεχνολογικές βελτιώσεις προκειμένου να δημιουργηθούν νέες ανάγκες στο διψασμένο καταναλωτικό κοινό. Όλες όμως οι νέες αυτές καινοτομίες πραγματοποιούνταν έχοντας κοινό παρανομαστή την τηλεόραση σαν κέντρο της οικιακής ψυχαγωγίας. Η νέα επανάσταση ήταν ψηφιακή και έλαβε χώρα την δεκαετία του ’80 με την εμφάνιση των πρώτων PC, για να ολοκληρωθεί τελικά με τα Windows 3.1 μερικά χρόνια αργότερα. Πλέον το μέλλον ήταν προδιαγεγραμμένο…
Σήμερα, σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία, ο ανταγωνισμός είναι πιο έντονος από ποτέ, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δε θα γίνει και εντονότερος. Η γλώσσα των αριθμών τα λέει όλα: βάσει των συγκεντρωτικών αποτελεσμάτων του 2007, τα έσοδα στον τομέα του videogame hardware (κονσόλες, graphic cards κτλ.) σημείωσαν μια αύξηση της τάξης του 54% σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά φτάνοντας τα 7,04 δις δολάρια. Τα αντίστοιχα έσοδα στον κλάδο του videogame software (των παιχνιδιών δηλαδή) αυξήθηκαν κατά 34% φτάνοντας τα 8,6 δις δολάρια. Όλοι καταλαβαίνουμε τις τεράστιες προοπτικές που ανοίγονται για έναν κλάδο που αυτή την στιγμή αποτιμάται σε 33 δις δολάρια.
Προοπτικές που, αν μη τι άλλο δεν πρόκειται να μείνουν ανεκμετάλλευτες. Ο πλέον παραδοσιακός παίκτης στις κονσόλες, η Nintendo μας παρουσίασε λίγο καιρό πριν το Wii, την νέα της παιχνιδομηχανή, την ίδια στιγμή που η Sony ρίχνει στη μάχη το PS3 και η Microsoft δίνει ξεκάθαρα το παρόν όχι μόνο μέσα από τα PC αλλά κυρίως μέσα από το X360, την επόμενη γενιά του X BOX. Με τέτοιο οργασμό δραστηριοτήτων από τους τρεις μεγαλύτερους παίκτες δεν είναι ν’ απορεί κανείς γιατί η αγορά γνωρίζει τόσο ραγδαία ανάπτυξη. Είναι γεγονός ότι οι καταναλωτές αγοράζουν και παίζουν παιχνίδια περισσότερο από κάθε άλλη φορά στα χρονικά.
Όσον αφορά τα μέχρι σήμερα αποτελέσματα, φαίνεται ότι η Nintendo με το θαυματουργό Wii είναι μακράν μπροστά. Οι πωλήσεις παγκοσμίως ανέρχονται (κατά προσέγγιση) σε 28,46 εκατ. τεμάχια, την στιγμή που η δεύτερη Microsoft με το Χ360 βρίσκεται λίγο κάτω από τα 20 εκατομμύρια (19,54 εκατομμύρια για την ακρίβεια) και η τρίτη Sony με το PS3 φτάνει τα 13,84 εκατομμύρια τεμάχια. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τις φορητές κονσόλες, όπου το Nintendo DS είναι ο απόλυτος κυρίαρχος με υπερδιπλάσιες πωλήσεις σε σχέση με το Sony PSP (74,90 εκατ. τεμάχια για το DS, 35,95 εκατ. τεμάχια για το PSP).
Αυτά όμως που εμφυσούν την ζωή στις κονσόλες είναι τα παιχνίδια. Πολλές παιχνιδομηχανές μάλιστα χρωστούν κάποιες από τις πωλήσεις τους σε αποκλειστικούς τίτλους. Το Halo 3 είναι κλασσικότατο παράδειγμα δίνοντας μεγάλη ώθηση στις πωλήσεις του X360. Με αποτελέσματα που φτάνουν τα 6,6 δις δολάρια για το πρώτο 5μηνο του 2008, οι αναλυτές της αγοράς εκτιμούν ότι τα έσοδα του κλάδου των videogames μπορεί να φτάσουν ακόμα και τα 21-23 δις δολάρια μέχρι το τέλος της χρονιάς. Άλλωστε οι παραδοσιακά καλές αγοραστικές περίοδοι, καλοκαίρι και Χριστούγεννα, δεν έχουν φτάσει ακόμα για να απογειώσουν τις πωλήσεις.
Μέχρι πριν από κάποια χρόνια είχαμε συνηθίσει την «εγκατάσταση» κάποιων εταιρειών σε συγκεκριμένους χώρους του σπιτιού. Η Sony στο σαλόνι για παράδειγμα, η Microsoft στο γραφείο, η Nintendo ή η Sega στο παιδικό δωμάτιο. Τα στεγανά αυτά όμως είναι παρελθόν. Η Sony έκανε την αρχή μια δεκαετία πριν ενώ αργότερα ακολούθησε και η Microsoft. Τα «κάστρα» γκρεμίζονται το ένα πίσω από το άλλο και όλοι περιμένουμε την επόμενη κίνηση στην σκακιέρα, που με αυτούς τους ρυθμούς ανάπτυξης δε θα αργήσει να έρθει. Ότι κι αν γίνει όμως, ο πόλεμος αυτός μεταξύ των εταιρειών θα φέρει ακόμα καλύτερα προϊόντα στα χέρια των gamers. Τα καλύτερα έρχονται…