Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους superL365 & whisper1960 για τα videos αυτά που βρήκα στο youtube

Good or Evil? That is the Question

Boring!!! Δεν θα ήταν υπερβολικά ανιαρό αν στην ζωή, στην ίδια την καθημερινότητα μας, υπήρχαν αποκλειστικά το Καλό και το Κακό χωρίς ενδιάμεσα στάδια; Σκεφτείτε έναν κλασσικό εκπρόσωπο από κάθε μεριά, πόσο μονοδιάστατος φαίνεται. Ο Superman για παράδειγμα, ο all-American hero δε σας φαίνεται βαρετός με όλες αυτές τις υπερδυνάμεις που τις χρησιμοποιεί μόνο και μόνο για να υπηρετεί το «Κοινό Καλό»;

Συγνώμη δηλαδή, αλλά πρόκειται για αρσενικό τίγκα στην βαρβατίλα και στο μούσκουλο που παράλληλα είναι και καψούρης με την Lois Lane.

Δε θα μπορούσε, στις αρχές, όταν ακόμα έτρωγε τις χυλόπιτες ως Κλαρκ Κεντ, να πετάξει μέχρι το μπάνιο της κυρίας και να πάρει το ματάκι του; Πόσοι από εμάς, εάν βρισκόμασταν στην θέση του, δε θα το σκεφτόμασταν και, ας είμαστε ειλικρινείς, δε θα το κάναμε; Είναι μόνο η διαφορά μεταξύ γήινης και εξωγήινης νοοτροπίας ή απλά ο συντηρητισμός ενός κομπλεξικού σχεδιαστή – σεναριογράφου; Δε χρειάζεται να απαντήσετε…

Ευτυχώς, οι δυο αντίπαλες πλευρές για τις οποίες γίνεται τόσος ντόρος δεν είναι απλά οι δύο όψεις ενός νομίσματος. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι δύο όχθες ενός ποταμού ή ακόμα καλύτερα, θα λέγαμε ότι πρόκειται για τις αποχρώσεις του γκρίζου που ενώνουν το Άσπρο και το Μαύρο. Άλλωστε από τον Αυλωνίτη του «Πνεύμα και Ηθική» έως τον «Τζων Μίλτον - Διάβολο» του Αλ Πατσίνο (για να εστιάσουμε μόνο σε κινηματογραφικές περιπτώσεις) τίποτε δεν είναι άσπρο ή Μαύρο, αλλά αποχρώσεις του γκρι, άλλοτε πιο ανοιχτές κι άλλοτε πιο σκούρες.
Στηριζόμενο σε αυτήν την θεματική, την επιλογή μεταξύ καλού ή κακού, ένα ευρηματικότατο RPG έκανε την εμφάνιση του πριν από τέσσερα περίπου χρόνια προσφέροντας μια φρέσκια, χιουμοριστική νότα στο συγκεκριμένο genre. Το FABLE υπήρξε ένα αυτοσαρκαζόμενο game, ειρωνευόμενο παράλληλα και όλη εκείνη την βαριά θεματολογία των υπολοίπων. Με έναν κεντρικό χαρακτήρα που αντιπροσώπευε όλους τους αντίστοιχους άλλων, παρόμοιων παιχνιδιών, (εξ’ ου και το χαρακτηριστικό του όνομα, HERO), έκλεινε το μάτι σε όλους εκείνους που είχαν πλέον βαρεθεί τους μονοκόμματους macho men που κυριαρχούσαν στους υπόλοιπους τίτλους. Εδώ ο ήρωας δε φοβάται όχι μόνο να δείξει την σεξουαλικότητα του (όποιος θυμάται το Secret Haven ξέρει περί τίνος πρόκειται…) αλλά και να προβάλει την… θηλυκή πλευρά του εαυτού του (αν καταλαβαίνετε τι εννοώ…)
Ακόμα και ο μεγαλύτερος ήρωας της Ελληνικής Μυθολογίας, Ηρακλής, πριν ξεκινήσει για τις περιπέτειες του βρέθηκε σε ένα σταυροδρόμι όπου, η Αρετή και η Κακία του ζήτησαν να διαλέξει μονοπάτι. Την επιλογή του την ξέρουμε όλοι (ή τουλάχιστον την φανταζόμαστε), όπως επίσης γνωρίζουμε ότι ο Έλληνας ήρωας δεν κέρδισε και πολλά από αυτήν. Ο αντίστοιχος του FABLE βέβαια, δεν επιλέγει μονοπάτι από την αρχή αλλά αναδεικνύεται σε καλό ή κακό παιδί μέσα από την κάθε του πράξη. Το πρωτοπόρο για το σενάριο χαρακτηριστικό είναι ότι, όποια επιλογή κι αν κάνει ο ήρωας επηρεάζει όχι μόνο τον χαρακτήρα του αλλά και την εμφάνιση του!

Αν μη τι άλλο το FABLE χρωστούσε πολλά από την φρεσκάδα του στον σχεδιαστή του, Peter Molyneux, ο οποίος τέσσερα χρόνια μετά επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, προσφέροντας μας και πάλι δείγματα εκείνης της χρωματιστής πανδαισίας, αναβαθμισμένα πλέον μέσω των σαφώς πιο προηγμένων τεχνολογιών της εποχής. Διαθέτει ένα παρόμοια δομημένο σενάριο που εκτυλίσσεται 500 χρόνια μετά το πρώτο FABLE, και αναπόφευκτα η εποχή έχει υποστεί τις απαραίτητες «βελτιώσεις». Το μεσαιωνικό σκηνικό έχει αντικατασταθεί από το αντίστοιχο του 17ου και 18ου αιώνα και φυσικά ανάλογες είναι και οι αναβαθμίσεις στα όπλα. Μουσκέτα και κουμπούρες είναι πλέον must εξοπλισμός, αλλά μη θεωρήσετε ότι έτσι τα πράγματα γίνονται ευκολότερα… οι αντίπαλοι είναι το ίδιο απειλητικοί!
Λίγη υπομονή μέχρι τις 24 Οκτωβρίου που το sequel του FABLE θα χτυπήσει την πόρτα της Ευρώπης. Τα previews είναι εξαιρετικά και μας έχουν ήδη ανοίξει την όρεξη!