Fallout 3 λοιπόν. Το εστί μεθερμηνευόμενον, 2ο sequel στην ομώνυμη σειρά που πρωτοσυστήθηκε στην συμπαθή κάστα των gamers μια δεκαετία (και βάλε) πριν. Το δεύτερο μέρος ακολούθησε γρήγορα, μόλις ένα χρόνο μετά, κι από εκεί και πέρα, εκτός κάποιων μεσοβέζικων λύσεων, ουδέν. Κάθε Δεκέμβριο ξεψαχνίζαμε εναγωνίως τους Καζαμίες για κάποια νεότερα αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Ώσπου το 2008 με την ευνοϊκή αστρική συζυγία το Fallout εδέησε να έχει και 3η συνέχεια. Μια συνέχεια που εκ των πραγμάτων δε θα μπορούσε να έχει καμία απολύτως σχέση με τους προκατόχους της. Κάτι που έμελλε να επιβεβαιώσουμε κι εμείς μόλις πιάσαμε την συσκευασία του game στα χεράκια μας.Διότι εκεί, πάνω στο άψυχο χαρτί, διακρίναμε το λογότυπο της λατρεμένης “Bethesda Softworks”, υπεύθυνης για ένα από τα all-time favorite παιχνίδια που μας έχουν απασχολήσει και που δεν είναι άλλο από το “Oblivion”, το τέταρτο κεφάλαιο της σειράς “The Elder Scrolls”. Το αποτέλεσμα δε μας διέψευσε: το Fallout 3 μας μετέφερε άμεσα σε έναν ζοφερό μελλοντικό κόσμο που έχει ξεκινήσει να μαζεύει τα κομμάτια του έπειτα από ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα, το οποίο μπορεί να μην αφάνισε όλη την ανθρωπότητα αλλά σίγουρα την βύθισε στην απελπισία.
Επειδή όμως η ανθρώπινη φυλή διακατέχεται από γνωστά κουσούρια, κι επειδή κάποιοι από εμάς είναι πιο ίσοι από τους ίσους, φαίνεται ότι κάποιοι προνομιούχοι μεταφέρθηκαν σε ασφαλή υπόγεια κοινόβια λίγο πριν τον όλεθρο. Σε ένα τέτοιο κοινόβιο, γνωστό και ως Vault 101, γεννιέται και ο ήρωας του παιχνιδιού. Το «γεννιέται» δεν είναι υπερβολή, μιας και η πρώτη επαφή του παίκτη με τον χαρακτήρα του γίνεται την στιγμή που ο τελευταίος βγαίνει κυριολεκτικά από την κοιλιά της μανούλας του… Της ατυχούς μανούλας του τελικά, γιατί όπως προλαβαίνουμε να δούμε, λόγω κάποιων επιπλοκών στην γέννα δε θα καταφέρει να επιβιώσει. Αναγκαστικά λοιπόν το πιτσιρίκι (αγόρι ή κορίτσι είναι στην διακριτική σας ευχέρεια να το αποφασίσετε) πρέπει να μεγαλώσει με τον μπαμπά…
Μετά το πρώτο θετικό δείγμα του παιχνιδιού ακολουθεί η τυποποιημένη δημιουργία του χαρακτήρα, η οποία αν μη τι άλλο είναι εμπλουτισμένη με όλες τις τελευταίες τεχνολογικές εξελίξεις. Πληθώρα εναλλακτικών από το χρώμα των μαλλιών μέχρι το μέγεθος των ρουθουνιών πρόκειται να κρατήσουν τον παίκτη απασχολημένο προκειμένου να κάνει το alter-ego του όπως θα ήθελε να ήταν ο ίδιος, συνειδητά ή ασυνείδητα. Παρακάμπτοντας την βρεφική ηλικία, το παιχνίδι κάνει μια στάση στην ηλικία των 10 συναντώντας όλα τα κλισέ της αμερικανικής pop κουλτούρας στα οποία μας έχουν συνηθίσει όλες οι teen movies από γεννήσεως κινηματογράφου. Επόμενη στάση η εφηβεία, όπου στην ηλικία των 16 ο παίκτης καλείται μέσα από ένα (απαράδεκτο) τεστ, κάτι σαν τις δικές μας πανελλήνιες, να βρει την κλίση του και να «γίνει χρήσιμος στην κοινότητα». Ουσιαστικά ο παίκτης αναλαμβάνει τον χαρακτήρα όταν πλέον εκείνος φτάσει την ηλικία των 19. Τότε που παρατηρείται η πρώτη απόδραση από το κατά τα άλλα «ειδυλλιακό» περιβάλλον του Vault 101 και μάλιστα παρά τα δρακόντεια μέτρα ασφαλείας που έχει επιβάλλει το (φασιστικό όπως φαίνεται) καθεστώς. Όλως τυχαίως ο δραπέτης δεν είναι άλλος από τον πατέρα του ήρωα και η γενικότερη εξέλιξη έχει φέρει μια αρκετά μεγάλη αναστάτωση σε όλο το κοινόβιο. Η καλύτερη στιγμή για τον νεαρό να βγει με την σειρά του και να αναζητήσει εξηγήσεις για την αναπάντεχη φυγή του άστοργου πατέρα.
Λίγο πριν αντικρύσουμε για πρώτη φορά το φως του ήλιου θα κληθούμε να λάβουμε τελική απόφαση όσον αφορά τα χαρακτηριστικά του ήρωα μας. Από εκεί και πέρα δεν υπάρχει γυρισμός, οπότε αν το οξυζεναρισμένο ξανθό δεν είναι της προτίμησης σας καλό θα ήταν να το αλλάξετε. Γιατί το Fallout 3 δεν είναι ένα RPG αυστηρά πρώτου προσώπου. Προσφέρει και 3rd person perspective, αν και η κίνηση σε μια τέτοια προοπτική μοιάζει λίγο άτσαλη. Η πρώτη επαφή πάντως με τον κόσμο έξω από το αποστειρωμένο Vault 101 είναι πραγματικά συγκλονιστική. Μπροστά στα μάτια μας ξετυλίγεται μια αριστουργηματική απεικόνιση απαισιοδοξίας και εγκατάλειψης, καθώς το μετά-αποκαλυπτικό σκηνικό φανερώνεται σε όλη του την παρακμιακή μεγαλοπρέπεια.
Καθώς ξεκινάμε την περιπλάνηση στο
ν αφιλόξενο κόσμο της αμερικανικής ενδοχώρας διαπιστώνουμε ότι κάποια πράγματα τα έχουμε ξαναδεί, απλά σε ένα τελείως διαφορετικό περιβάλλον. Η βαθμολογία της Bethesda όσον αφορά την καινοτομία σε αυτό το σημείο θα ήταν επιεικώς ένα στρογγυλότατο κουλουράκι μιας και το Fallout 3 μοιάζει πολύ με μια σκοτεινή μελλοντολογική παραβολή του Oblivion. Λογικό μεν μιας και το παιχνίδι στήθηκε πάνω στην ίδια μηχανή, αλλά sorry, αυτό το επιχείρημα ακούγεται στα δικά μου αυτιά απλά σαν μια τεμπέλικη δικαιολογία. Πολύ περισσότερο όταν οι σκηνές που αντικρίζουμε στην θλιμμένη ερημιά του Fallout 3 μοιάζουν πολύ με τις αντίστοιχες από την κινηματογραφική τριλογία “Mad Max”, κυρίως μάλιστα με αυτές του 2ου και 3ου μέρους. Πρόκειται μάλλον για γενικότερη έλλειψη έμπνευσης...
Μια έλλειψη έμπνευσης η οποία τονίζεται ακόμα περισσότερο με τις αναφορές στην ποπ κουλτούρα των ‘50s που είναι διάχυτη στο παιχνίδι. Φαίνεται ότι οι προγραμματιστές της Bethesda ζήλεψαν τους συναδέλφους τους στην 2K GAMES και την δουλειά που έκαναν οι τελευταίοι στο αριστουργηματικό “Bioshock”. Μόνο που στην περίπτωση αυτή η δράση υποτίθεται ότι εξελισσόταν κοντά στα μέσα του 20ου αιώνα, ενώ το Fallout 3 περιγράφει γεγονότα που ακολούθησαν ένα υποτιθέμενο πυρηνικό ολοκαύτωμα εν έτει 2077!!! Διορθώστε με αν κάνω λάθος αλλά νομίζω ότι έχουμε φτάσει στο 2009 και η αισθητική της δεκαετίας του ’50 έχει προ πολλού περάσει στην ιστορία. Από την άλλη μεριά, η κραυγαλέα αντίθεση μεταξύ της απόλυτης κοινωνικής νιρβάνα των ‘50s και της θανατηφόρας αύρας του πυρηνικού ολοκαυτώματος που συνυπάρχουν μέσα στο παιχνίδι εξυπηρετούν απόλυτα το μαύρο χιούμορ μέσα στο οποίο είναι βουτηγμένο το Fallout 3.
Αντίθετα από τα γραφικά τα οποία μπορεί να μας άρεσαν αλλά δε μας εντυπωσίασαν, ο ήχος μας αποζημίωσε και μάλιστα υπέρ του δέοντος. Δεν είναι μόνο οι στρωτές και καθαρές υφές που διακρίνουν τις φωνές των (πολλών είναι η αλήθεια) NPC με τους οποίους πρόκειται να έρθετε σε επαφή, ούτε και οι πάσης φύσεως κραυγές που θα φτάσουν στα αυτιά σας από τους (ακόμα περισσότερους) εχθρούς που θα συναντήσετε. Τα όπλα κυριολεκτικά μιλούν στο Fallout 3, και πιστέψτε με, έχουν πολλά να πουν. Θα περίμενα κάτι αντίστοιχο από ένα FPS που σέβεται τον εαυτό του, όπως το Gears of War ή το Call of Duty αλλά οι απαιτήσεις μου από ένα RPG ομολογώ ότι δε θα έφταναν τόσο ψηλά. Ευτυχώς για μένα, το Fallout 3 με διέψευσε και μάλιστα σε πολύ μεγάλο βαθμό. Κάθε όπλο έχει την δικιά του ξεχωριστή προσωπικότητα κάνοντας μας να επιλέγουμε όχι βάσει της αποτελεσματικότητας αλλά λόγω του ήχου εκπυρσοκρότησης που θέλουμε να ακούσουμε!
Μιας και περί όπλων ο λόγος, να πούμε ότι οι επιλογές είναι πολλές. Από απλές γροθιές μέχρι custom made big guns, δόξα τω Θεώ το Fallout 3 δε μας άφησε παραπονεμένους. Καλά διαβάσατε, ο καθένας από εμάς μπορεί να γίνει καλός οπλουργός. Φτάνει μόνο να φροντίσει να αναπτύξει κάποιες συγκεκριμένες δεξιότητες, τις οποίες πολύ συχνά συναντάμε στα RPGs. Λίγο science, λίγο repair, κάποια χρήματα για να αγοράσετε τα σχέδια ενός όπλου από κάποιον έμπορο και ιδού! Έτοιμοι για κατοχύρωση πατέντας!
Τα ευχάριστα κλισέ των RPGs είναι κι εδώ παρόντα. Πέρα από το customization του χαρακτήρα για το οποίο ήδη μιλήσαμε, υπάρχει η κλίση της συμπεριφοράς του ήρωα μας προς το καλό ή το κακό. Σε ποια μεριά θα γείρει η ζυγαριά; Σε έναν κόσμο γεμάτο θάνατο και κυνισμό είναι δυνατό να φτιάξουμε έναν αλτρουιστή; Ο καθένας πράττει όπως νομίζει. Όσο για τις δεξιότητες, μπορεί να φαίνονται τετριμμένες αλλά πιστέψτε μας, κρύβουν μικρές εκπλήξεις... Skills, attributes και… perks δηλώνουν παρόν σε κάθε level up. Αυτό που μας έκανε πιο πολύ εντύπωση είναι το ladykiller perk, το οποίο ενισχύει τον ήρωα σε ενδεχόμενες μάχες με το αδύνατο(;;;) φύλλο. Μάλλον ο εμπνευστής του συγκεκριμένου perk δεν έχει αυτό που λέμε «γαλήνια οικογενειακή ζωή»... Για να μην πούμε τίποτα χειρότερο...
Αφήσαμε το καλύτερο για το τέλος... Στην προκειμένη περίπτωση το γλυκό λέγεται (πάρτε ανάσα) Vault-tec Assisted Targeting System, ή εν συντομία V
.A.T.S., και είναι μακράν ότι πιο awesome έχουμε δει σε RPG. Μέσω αυτού η δράση σταματάει και ο παίκτης μεταφέρεται σε ένα μενού στο οποίο καλείται να επιλέξει ποιο μέρος του σώματος του αντιπάλου θέλει να πυροβολήσει, βάσει ποσοστών επιτυχίας που του προσφέρονται εκείνη ακριβώς την στιγμή. Έτσι, εάν για παράδειγμα προσφέρεται ποσοστό 67% για μια επιτυχημένη βολή στο αριστερό πόδι του αντιπάλου, ο παίκτης μπορεί να το επιλέξει και να περιμένει να δει την εξέλιξη. Σε περίπτωση επιτυχίας το συγκεκριμένο μέλος αχρηστεύεται και ο αντίπαλος αδυνατεί να κινηθεί όπως πριν, προσφέροντας ένα επιπλέον πλεονέκτημα. Οι επαναληπτικές βολές μέσω του V.A.T.S. διαφέρουν από όπλο σε όπλο, ενώ από την στιγμή που γίνει η επιλογή ο παίκτης βλέπει τον ήρωα του σε δράση και μάλιστα σε slow motion!
Σε γενικές γραμμές το 3ο μέρος του Fallout είναι ένα πολύ καλό αλλά όχι εντυπωσιακό παιχνίδι. Καλός ο σαματάς αλλά μάλλον υπερβολικός για τα γούστα μου. Σύμφωνοι, τα γραφικά με τα σκηνικά του χάους και τις εξαιρετικά αληθοφανείς κινήσεις των χαρακτήρων είναι λεπτομερέστατα και άκρως καλοσχεδιασμένα. Η έλλειψη πρωτοτυπίας όμως είναι καθοριστικός παράγοντας. Εάν δεν υπήρχε “Oblivion” τότε σίγουρα το Fallout 3 θα ήταν το απόλυτο RPG κι ένα από τα all-time favorites… Τα υπόλοιπα στοιχεία με πρώτο και καλύτερο το V.A.T.S. μπορεί να κάνουν φιλότιμες προσπάθειες να σώσουν την παρτίδα αλλά το κακό νομίζω ότι είχε ήδη γίνει. Επειδή λοιπόν κλάνοντας δε βάφονται αυγά, καλό θα ήταν η Bethesda την επόμενη φορά που θα αναλάβει τέτοιο project να προσπαθήσει λίγο παραπάνω…
+ Ατμόσφαιρα για βραβείο… Ένα σάπιο περιβάλλον απελπισίας ζωντανεύει μπροστά στα μάτια μας…
+ V.A.T.S. Need I say more?
+ Ήχος με προσωπικότητα… Αγοράστε 5.1 σύστημα ηχείων ΤΩΡΑ!
+ Πλήθος εναλλακτικών όπλων. Θα σκοτώσετε που θα σκοτώσετε τουλάχιστον να το κάνετε με στυλ…
+ Άσχημη γλώσσα και gore σκηνικά… Πάντοτε μας άρεσε ο ρεαλισμός!
- Παντελής έλλειψη πρωτοτυπίας. Σα να βλέπω το Oblivion σε κάποια σκοτεινή, μελλοντολογική παραβολή. Συν τοις άλλοις, οι εσωτερικοί χώροι θυμίζουν κάτι από Silent Hill μπολιασμένο με λίγο από Half Life 2...
Γενική Βαθμολογία: 8,5 (19/1/2009)
Επειδή όμως η ανθρώπινη φυλή διακατέχεται από γνωστά κουσούρια, κι επειδή κάποιοι από εμάς είναι πιο ίσοι από τους ίσους, φαίνεται ότι κάποιοι προνομιούχοι μεταφέρθηκαν σε ασφαλή υπόγεια κοινόβια λίγο πριν τον όλεθρο. Σε ένα τέτοιο κοινόβιο, γνωστό και ως Vault 101, γεννιέται και ο ήρωας του παιχνιδιού. Το «γεννιέται» δεν είναι υπερβολή, μιας και η πρώτη επαφή του παίκτη με τον χαρακτήρα του γίνεται την στιγμή που ο τελευταίος βγαίνει κυριολεκτικά από την κοιλιά της μανούλας του… Της ατυχούς μανούλας του τελικά, γιατί όπως προλαβαίνουμε να δούμε, λόγω κάποιων επιπλοκών στην γέννα δε θα καταφέρει να επιβιώσει. Αναγκαστικά λοιπόν το πιτσιρίκι (αγόρι ή κορίτσι είναι στην διακριτική σας ευχέρεια να το αποφασίσετε) πρέπει να μεγαλώσει με τον μπαμπά…
Μετά το πρώτο θετικό δείγμα του παιχνιδιού ακολουθεί η τυποποιημένη δημιουργία του χαρακτήρα, η οποία αν μη τι άλλο είναι εμπλουτισμένη με όλες τις τελευταίες τεχνολογικές εξελίξεις. Πληθώρα εναλλακτικών από το χρώμα των μαλλιών μέχρι το μέγεθος των ρουθουνιών πρόκειται να κρατήσουν τον παίκτη απασχολημένο προκειμένου να κάνει το alter-ego του όπως θα ήθελε να ήταν ο ίδιος, συνειδητά ή ασυνείδητα. Παρακάμπτοντας την βρεφική ηλικία, το παιχνίδι κάνει μια στάση στην ηλικία των 10 συναντώντας όλα τα κλισέ της αμερικανικής pop κουλτούρας στα οποία μας έχουν συνηθίσει όλες οι teen movies από γεννήσεως κινηματογράφου. Επόμενη στάση η εφηβεία, όπου στην ηλικία των 16 ο παίκτης καλείται μέσα από ένα (απαράδεκτο) τεστ, κάτι σαν τις δικές μας πανελλήνιες, να βρει την κλίση του και να «γίνει χρήσιμος στην κοινότητα». Ουσιαστικά ο παίκτης αναλαμβάνει τον χαρακτήρα όταν πλέον εκείνος φτάσει την ηλικία των 19. Τότε που παρατηρείται η πρώτη απόδραση από το κατά τα άλλα «ειδυλλιακό» περιβάλλον του Vault 101 και μάλιστα παρά τα δρακόντεια μέτρα ασφαλείας που έχει επιβάλλει το (φασιστικό όπως φαίνεται) καθεστώς. Όλως τυχαίως ο δραπέτης δεν είναι άλλος από τον πατέρα του ήρωα και η γενικότερη εξέλιξη έχει φέρει μια αρκετά μεγάλη αναστάτωση σε όλο το κοινόβιο. Η καλύτερη στιγμή για τον νεαρό να βγει με την σειρά του και να αναζητήσει εξηγήσεις για την αναπάντεχη φυγή του άστοργου πατέρα.Λίγο πριν αντικρύσουμε για πρώτη φορά το φως του ήλιου θα κληθούμε να λάβουμε τελική απόφαση όσον αφορά τα χαρακτηριστικά του ήρωα μας. Από εκεί και πέρα δεν υπάρχει γυρισμός, οπότε αν το οξυζεναρισμένο ξανθό δεν είναι της προτίμησης σας καλό θα ήταν να το αλλάξετε. Γιατί το Fallout 3 δεν είναι ένα RPG αυστηρά πρώτου προσώπου. Προσφέρει και 3rd person perspective, αν και η κίνηση σε μια τέτοια προοπτική μοιάζει λίγο άτσαλη. Η πρώτη επαφή πάντως με τον κόσμο έξω από το αποστειρωμένο Vault 101 είναι πραγματικά συγκλονιστική. Μπροστά στα μάτια μας ξετυλίγεται μια αριστουργηματική απεικόνιση απαισιοδοξίας και εγκατάλειψης, καθώς το μετά-αποκαλυπτικό σκηνικό φανερώνεται σε όλη του την παρακμιακή μεγαλοπρέπεια.
Καθώς ξεκινάμε την περιπλάνηση στο
ν αφιλόξενο κόσμο της αμερικανικής ενδοχώρας διαπιστώνουμε ότι κάποια πράγματα τα έχουμε ξαναδεί, απλά σε ένα τελείως διαφορετικό περιβάλλον. Η βαθμολογία της Bethesda όσον αφορά την καινοτομία σε αυτό το σημείο θα ήταν επιεικώς ένα στρογγυλότατο κουλουράκι μιας και το Fallout 3 μοιάζει πολύ με μια σκοτεινή μελλοντολογική παραβολή του Oblivion. Λογικό μεν μιας και το παιχνίδι στήθηκε πάνω στην ίδια μηχανή, αλλά sorry, αυτό το επιχείρημα ακούγεται στα δικά μου αυτιά απλά σαν μια τεμπέλικη δικαιολογία. Πολύ περισσότερο όταν οι σκηνές που αντικρίζουμε στην θλιμμένη ερημιά του Fallout 3 μοιάζουν πολύ με τις αντίστοιχες από την κινηματογραφική τριλογία “Mad Max”, κυρίως μάλιστα με αυτές του 2ου και 3ου μέρους. Πρόκειται μάλλον για γενικότερη έλλειψη έμπνευσης...Μια έλλειψη έμπνευσης η οποία τονίζεται ακόμα περισσότερο με τις αναφορές στην ποπ κουλτούρα των ‘50s που είναι διάχυτη στο παιχνίδι. Φαίνεται ότι οι προγραμματιστές της Bethesda ζήλεψαν τους συναδέλφους τους στην 2K GAMES και την δουλειά που έκαναν οι τελευταίοι στο αριστουργηματικό “Bioshock”. Μόνο που στην περίπτωση αυτή η δράση υποτίθεται ότι εξελισσόταν κοντά στα μέσα του 20ου αιώνα, ενώ το Fallout 3 περιγράφει γεγονότα που ακολούθησαν ένα υποτιθέμενο πυρηνικό ολοκαύτωμα εν έτει 2077!!! Διορθώστε με αν κάνω λάθος αλλά νομίζω ότι έχουμε φτάσει στο 2009 και η αισθητική της δεκαετίας του ’50 έχει προ πολλού περάσει στην ιστορία. Από την άλλη μεριά, η κραυγαλέα αντίθεση μεταξύ της απόλυτης κοινωνικής νιρβάνα των ‘50s και της θανατηφόρας αύρας του πυρηνικού ολοκαυτώματος που συνυπάρχουν μέσα στο παιχνίδι εξυπηρετούν απόλυτα το μαύρο χιούμορ μέσα στο οποίο είναι βουτηγμένο το Fallout 3.
Αντίθετα από τα γραφικά τα οποία μπορεί να μας άρεσαν αλλά δε μας εντυπωσίασαν, ο ήχος μας αποζημίωσε και μάλιστα υπέρ του δέοντος. Δεν είναι μόνο οι στρωτές και καθαρές υφές που διακρίνουν τις φωνές των (πολλών είναι η αλήθεια) NPC με τους οποίους πρόκειται να έρθετε σε επαφή, ούτε και οι πάσης φύσεως κραυγές που θα φτάσουν στα αυτιά σας από τους (ακόμα περισσότερους) εχθρούς που θα συναντήσετε. Τα όπλα κυριολεκτικά μιλούν στο Fallout 3, και πιστέψτε με, έχουν πολλά να πουν. Θα περίμενα κάτι αντίστοιχο από ένα FPS που σέβεται τον εαυτό του, όπως το Gears of War ή το Call of Duty αλλά οι απαιτήσεις μου από ένα RPG ομολογώ ότι δε θα έφταναν τόσο ψηλά. Ευτυχώς για μένα, το Fallout 3 με διέψευσε και μάλιστα σε πολύ μεγάλο βαθμό. Κάθε όπλο έχει την δικιά του ξεχωριστή προσωπικότητα κάνοντας μας να επιλέγουμε όχι βάσει της αποτελεσματικότητας αλλά λόγω του ήχου εκπυρσοκρότησης που θέλουμε να ακούσουμε!
Μιας και περί όπλων ο λόγος, να πούμε ότι οι επιλογές είναι πολλές. Από απλές γροθιές μέχρι custom made big guns, δόξα τω Θεώ το Fallout 3 δε μας άφησε παραπονεμένους. Καλά διαβάσατε, ο καθένας από εμάς μπορεί να γίνει καλός οπλουργός. Φτάνει μόνο να φροντίσει να αναπτύξει κάποιες συγκεκριμένες δεξιότητες, τις οποίες πολύ συχνά συναντάμε στα RPGs. Λίγο science, λίγο repair, κάποια χρήματα για να αγοράσετε τα σχέδια ενός όπλου από κάποιον έμπορο και ιδού! Έτοιμοι για κατοχύρωση πατέντας!
Τα ευχάριστα κλισέ των RPGs είναι κι εδώ παρόντα. Πέρα από το customization του χαρακτήρα για το οποίο ήδη μιλήσαμε, υπάρχει η κλίση της συμπεριφοράς του ήρωα μας προς το καλό ή το κακό. Σε ποια μεριά θα γείρει η ζυγαριά; Σε έναν κόσμο γεμάτο θάνατο και κυνισμό είναι δυνατό να φτιάξουμε έναν αλτρουιστή; Ο καθένας πράττει όπως νομίζει. Όσο για τις δεξιότητες, μπορεί να φαίνονται τετριμμένες αλλά πιστέψτε μας, κρύβουν μικρές εκπλήξεις... Skills, attributes και… perks δηλώνουν παρόν σε κάθε level up. Αυτό που μας έκανε πιο πολύ εντύπωση είναι το ladykiller perk, το οποίο ενισχύει τον ήρωα σε ενδεχόμενες μάχες με το αδύνατο(;;;) φύλλο. Μάλλον ο εμπνευστής του συγκεκριμένου perk δεν έχει αυτό που λέμε «γαλήνια οικογενειακή ζωή»... Για να μην πούμε τίποτα χειρότερο...
Αφήσαμε το καλύτερο για το τέλος... Στην προκειμένη περίπτωση το γλυκό λέγεται (πάρτε ανάσα) Vault-tec Assisted Targeting System, ή εν συντομία V
.A.T.S., και είναι μακράν ότι πιο awesome έχουμε δει σε RPG. Μέσω αυτού η δράση σταματάει και ο παίκτης μεταφέρεται σε ένα μενού στο οποίο καλείται να επιλέξει ποιο μέρος του σώματος του αντιπάλου θέλει να πυροβολήσει, βάσει ποσοστών επιτυχίας που του προσφέρονται εκείνη ακριβώς την στιγμή. Έτσι, εάν για παράδειγμα προσφέρεται ποσοστό 67% για μια επιτυχημένη βολή στο αριστερό πόδι του αντιπάλου, ο παίκτης μπορεί να το επιλέξει και να περιμένει να δει την εξέλιξη. Σε περίπτωση επιτυχίας το συγκεκριμένο μέλος αχρηστεύεται και ο αντίπαλος αδυνατεί να κινηθεί όπως πριν, προσφέροντας ένα επιπλέον πλεονέκτημα. Οι επαναληπτικές βολές μέσω του V.A.T.S. διαφέρουν από όπλο σε όπλο, ενώ από την στιγμή που γίνει η επιλογή ο παίκτης βλέπει τον ήρωα του σε δράση και μάλιστα σε slow motion!Σε γενικές γραμμές το 3ο μέρος του Fallout είναι ένα πολύ καλό αλλά όχι εντυπωσιακό παιχνίδι. Καλός ο σαματάς αλλά μάλλον υπερβολικός για τα γούστα μου. Σύμφωνοι, τα γραφικά με τα σκηνικά του χάους και τις εξαιρετικά αληθοφανείς κινήσεις των χαρακτήρων είναι λεπτομερέστατα και άκρως καλοσχεδιασμένα. Η έλλειψη πρωτοτυπίας όμως είναι καθοριστικός παράγοντας. Εάν δεν υπήρχε “Oblivion” τότε σίγουρα το Fallout 3 θα ήταν το απόλυτο RPG κι ένα από τα all-time favorites… Τα υπόλοιπα στοιχεία με πρώτο και καλύτερο το V.A.T.S. μπορεί να κάνουν φιλότιμες προσπάθειες να σώσουν την παρτίδα αλλά το κακό νομίζω ότι είχε ήδη γίνει. Επειδή λοιπόν κλάνοντας δε βάφονται αυγά, καλό θα ήταν η Bethesda την επόμενη φορά που θα αναλάβει τέτοιο project να προσπαθήσει λίγο παραπάνω…
+ Ατμόσφαιρα για βραβείο… Ένα σάπιο περιβάλλον απελπισίας ζωντανεύει μπροστά στα μάτια μας…
+ V.A.T.S. Need I say more?
+ Ήχος με προσωπικότητα… Αγοράστε 5.1 σύστημα ηχείων ΤΩΡΑ!
+ Πλήθος εναλλακτικών όπλων. Θα σκοτώσετε που θα σκοτώσετε τουλάχιστον να το κάνετε με στυλ…
+ Άσχημη γλώσσα και gore σκηνικά… Πάντοτε μας άρεσε ο ρεαλισμός!
- Παντελής έλλειψη πρωτοτυπίας. Σα να βλέπω το Oblivion σε κάποια σκοτεινή, μελλοντολογική παραβολή. Συν τοις άλλοις, οι εσωτερικοί χώροι θυμίζουν κάτι από Silent Hill μπολιασμένο με λίγο από Half Life 2...
Γενική Βαθμολογία: 8,5 (19/1/2009)
