Ζωή Χωρίς Επανάσταση Είναι Μισή Ζωή!

Crysis, Halo, Gears of War, ένας κατάλογος χωρίς τέλος. Ένας κατάλογος γεμάτος από ήρωες – υπερστρατιώτες με μοναδική τους έγνοια την υπεράσπιση του καλού. Ενάντια σε ποιο κακό όμως; οι εξωγήινοι και οι απόκοσμοι δαίμονες είναι δυο καλές εναλλακτικές, ενώ εσχάτως προστέθηκαν και οι αδίστακτοι μουσουλμάνοι. Τελικά όμως, ποιος θα μας προστατέψει από τους φύλακες; Το κοινό καλό φαίνεται να εξαντλείται σε μεγαλεπήβολες φανφάρες για δήθεν «Δημοκρατία» και «Ανεξαρτησία», που εμμέσως πλην σαφώς εκφράζονται όλο και περισσότερο από τους εκάστοτε super soldiers των videogames.
Κάνοντας έναν πρόχειρο υπολογισμό, οι αντι-ήρωες στον τομέα του gaming είναι μετρημένοι στα δάχτυλα. Ο Gordon Freeman είναι ένας από αυτούς, ίσως μάλιστα και ο πλέον αντιπροσωπευτικός. Ενάντια σε ένα βίαιο μιλιταριστικό καθεστώς που έχουν επιβάλει εξωγήινοι (μη τα θέλουμε κι όλα δικά μας…), αλλά διατηρείται από τους γήινους λακέδες τους, ο κεντρικός χαρακτήρας των Half Life αναγκάζεται να αφήσει στην άκρη τις αναλύσεις και τα πειράματα και να αδράξει το τουφέκι (ή μάλλον το gravity gun).
Σε μια ευρύτερη (και τολμηρότερη) κλίμακα, το όλο σενάριο θυμίζει την Κούβα λίγο πριν την επανάσταση του Φιντέλ Κάστρο. Στο γενικότερο πλαίσιο τα πάντα αντιστοιχούνται μια χαρά: οι εξωγήινοι που βρίσκονται στο παρασκήνιο μπορεί να παρομοιαστούν με τους Αμερικανούς, οι γήινες δυνάμεις ασφαλείας με το καθεστώς του Μπατίστα και οι αντιστασιακοί με τους αντάρτες του Κάστρο. Επομένως τι; Μήπως ο συμπαθής Gordon είναι ένα είδος Che Guevara; Όσο κι αν φανεί παράξενο ή αστείο, ακριβώς αυτό. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα ψηφιακό υβρίδιο του θρυλικού επαναστάτη σε μια πιο nerd εκδοχή, αν κρίνουμε από την εξωτερική τουλάχιστον εμφάνιση του. Μόνο που o αυθεντικός Che βρήκε τον θάνατο από σφαίρα στα βουνά της Βολιβίας, ενώ στην περίπτωση του ψηφιακού alter ego του, η τύχη του εξαρτάται από τον εκάστοτε χειριστή, που κάποια χρόνια πριν υπήρξα κι εγώ.
Το παρελθόν του Gordon, πριν τουλάχιστον από την επαναστατική αναλαμπή που τον μεταμόρφωσε σε αντάρτη, δεν είμαστε σε θέση να το γνωρίζουμε. Φαντάζομαι όμως ότι την ανταρσία ο Gordon την έκανε πρώτα μέσα του. Οι αλλαγές στο περιβάλλον του ήταν ιδανικές για να ανάψουν την απαραίτητη σπίθα. Ο νηφάλιος, απορροφημένος από τις μελέτες του επιστήμονας, ξαφνικά έπαψε να υπάρχει και στην θέση του βρέθηκε πλέον ο νέος, ριζοσπαστικός του εαυτός. Ο οποίος κάνει το εξής απλό: ΕΠΙΛΕΓΕΙ. Επιλέγει να μην είναι πλέον ένα γρανάζι στην προβληματική μηχανή της City-17. Επιλέγει να μην είναι απλά μέρος του προβλήματος αλλά να γίνει κομμάτι της λύσης. Κι έτσι το καταπιεσμένο nerd γίνεται ο ηγέτης της μεγαλύτερης επανάστασης που γνώρισε το gaming (μέχρι τώρα…)
Η επανάσταση όμως έχει και όρια. Ο Gordon μπορεί να απεγκλωβίστηκε από πλήθος κόμπλεξ που τον κρατούσαν κλεισμένο στον μικρόκοσμο του αλλά δεν καταφέρνει να εκδηλώσει τα αισθήματα του στην Alyx, την σύντροφο και ομοϊδεάτισσα του. Ποιος νοιάζεται όμως; εδώ μιλάμε για game τίγκα στην αδρεναλίνη που έχει και κοινωνικές προεκτάσεις! Ο έρωτας αναπόφευκτα περνάει σε δεύτερη (μην πω και τρίτη) φάση.
Ίσως να θεωρηθώ βλάσφημος με τις παρομοιώσεις που διατύπωσα παραπάνω αλλά θεωρώ ότι είναι ένας τρόπος για να θυμάμαι ότι σαν σήμερα, στις 9 Οκτώβρη του 1967, ο original Che έπεφτε νεκρός. Αυτό το κείμενο δεν είναι τίποτε άλλο από ένα απλό bookmark. (9/10/2008)